Andrzej Samborski, "Ekslibrisy literackie w hołdzie dla Andrzeja Kota"

W niniejszej publikacji przedstawiamy Państwu 134 sylwetek poukładanych alfabetycznie. Każda strona jest przeznaczona dla innej osoby, dodatkowo pod imieniem i nazwiskiem znajdziemy krótki tekst w formie wiersza z grafiką.

Ekslibris – znak własnościowy danego egzemplarza książki, najczęściej ozdobny, wykonany w technice graficznej, z imieniem i nazwiskiem właściciela księgozbioru (lub np. stylizowanymi inicjałami) albo nazwą instytucji. Typowy ekslibris jest małą, zadrukowaną kartką, przyklejoną do wklejki na przedniej części okładki.

„Gdyby ktoś wpadł na pomysł urządzenia niefrasobliwej literackiej zabawy polegającej na zdefiniowaniu twórczości wybranych poetów za pomocą jednego tylko słowa-klucza (np. Stanisław Grochowiak – poeta lingwistyczny, Maria Pawlikowska-Jasnorzewska – poetka Erosa, Józef Czechowicz – poeta Lublina itp.), to abstrahując od celności tych określeń, Andrzejowi Samborskiemu powinno przypaść miano poety paradoksu. (…) Samborski nie tylko posługuje się paradoksem jako środkiem poetyckim, ale też w sposób paradoksalny widzi świat i paradoksalnie go kreuje. W podobny sposób używa kalamburu, który nie jest dla niego tylko literacką zabawą, ale często esencją wiersza – „gwoździem”, który wbija w poetycką tkankę, aby rozwiesić na nim egzystencjalną, metafizyczną lub etyczną treść”. (Agnieszka Prymak-Sawic, „Skrótem do wieczności. Siedem odsłon Andrzeja Samborskiego”, w: „Szkicownik. O pisarzach lubelskich”, red. Zbigniew Włodzimierz Fronczek, Lublin 2021).

„Jego krótkie utwory zatrzymują jak stacje drogi krzyżowej, zapraszając do refleksji nad sprawami tego świata z wektorami tajemnicy. Niosą orzeźwienie jak długo wyczekiwany deszcz, zaskakują jak nagłe olśnienie, rozświetlają umysł przez oczyszczający wstrząs – jak jabłko poznania spadające na głowę Newtona” (Mariusz Solecki, „Miniaturzysta maksymalista”, w: „Szkicownik. O pisarzach lubelskich 2”, red. Zbigniew Włodzimierz Fronczek, Lublin 2022).