Józef Elsner, "Dwa polonezy na wielką orkiestrę", partytura i wyciągi orkiestrowe, komplet

Niniejsze wydanie dwóch polonezów orkiestrowych Józefa Elsnera wraz z przedmową i komentarzem krytycznym stanowi powtórzenie pierwszej, limitowanej edycji z 2014 roku, z tym że treść przedmowy, a zwłaszcza rozdziału poświęconego chronologii różnych oryginalnych opracowań instrumentalnych, została w pewnym stopniu zmieniona i uzupełniona stosownie do najnowszego stanu badań. [...]

Dwa polonezy „na wielką orkiestrę” zostały pomyślane prawdopodobnie jako utwory antraktowe (według określenia Elsnera – „do odgrywania w czasie międzyaktów”).

Polonez nr 1 oparty jest na dwóch marszowych tematach z uwertury do opery Lodoïska Rodophe'a Kreutzera z 1791 roku – dzieła należącego w jakimś sensie do poloników w światowej literaturze operowej ze względu na treść libretta. Taniec następny wykorzystuje temat marsza z finału drugiego aktu opery Les Deux journées (tytuł polski: Woziwoda) Luigi Cherubiniego (1800). W środkowych epizodach (triach) polonezów znajdują się obszerne sola skrzypcowe, których ewentualny związek z materiałem muzycznym wymienionych dzieł operowych jest już nieczytelny.

Elsnerowskie opracowania nie zmieniają oryginalnych tonacji swych marszowych pierwowzorów z oper Kreutzera i Cherubiniego (w obydwu przypadkach E-dur). Zwraca uwagę niezwykle proste i naturalne przekształcenie metrum dwudzielnego w trójdzielne – przykład koleracji między poglądami estetycznymi a praktyką kompozytorską Elsnera. Nieskomplikowana. lecz zniuansowana instrumentacja odzwierciedla model orkiestry klasycznej [...]. Główna rola przypada skrzypcom pierwszym, których partia tematyczna jest przeplatana solowymi wystąpieniami oboju. Kompozytor nawiązuje również do obsady oryginalnych fragmentów operowych, łagodząc nieco brzmienie orkiestry w stosunku do „janczarskiego” instrumentarium uwertury Lodoïska (obejmującego flet piccolo).