Sebastian Wasiuta, "Przysłowie jako tekst minimalny"

Punktem wyjścia rozważań przedstawionych w tej książce jest koncepcja tekstologii integralnej, sformułowana przez Jerzego Bartmińskiego i Stanisławę Niebrzegowską-Bartmińską. Przeprowadzone analizy pokazują, że przysłowia spełniają wszystkie wymogi tekstowości; między innymi są jednoznacznie wyodrębniane jako całość komunikacyjna, otrzymują wyraźne kwalifikatory gatunkowe, mają swoich nadawców i odbiorców, intencję komunikacyjną i kwalifikator stylistyczny. Monografia zawiera ponadto propozycję traktowania przysłów jako tekstów minimalnych oraz odróżnienia terminów „tekst minimalny” i „tekst prototypowy”. W ramach tej interpretacji przysłowie jest prototypowym tekstem minimalnym, który różni się zarówno od nieprototypowych tekstów minimalnych, jak i od nieprototypowych nieminimalnych tekstów długich, a także od tekstów prototypowych, takich jak bajki, które z zasady są dłuższe (nieminimalne).

Sebastian Wasiuta jest adiunktem w Katedrze Tekstologii i Gramatyki Języka Polskiego IFP UMCS w Lublinie. Współredagował tomy zbiorowe: Humanista wobec tradycji i współczesności (2005), Historia mówiona w świetle etnolingwistyki (2008), Stereotypy w języku i w kulturze (2009), Wieczór Trzech Króli. Szkice o kolędach i zwyczajach bożonarodzeniowych (2009), Plotka i kłamstwo w języku i w kulturze (2010), Ciało i duch w języku i w kulturze (2012), Bibliografię adnotowaną „Etnolingwistyki” 1988–2008 (2010) oraz wybór prac Jerzego Bartmińskiego Polskie wartości w europejskiej aksjosferze (2014). Należy do Modern Language Association.